ماشين اعدام و شكنجه در نظام ولايت فقيه بيوقفه در حركت است و از مردم شهرهاي مختلف قرباني مي گيرد. علاوه بر جنايت سبعانه اعدام سيروان نژاوي، زنداني سياسي كرد كه در 18مرداد به دست جلادان رژيم آخوندي در تبريز به دار آويخته شد، كوچه و خيابانها و زندانهاي مختلف كشور نيز صحنه به دار آويختن زندانيان بود.

در روز 18مرداد دو جوان 24 و 25ساله در ميدان حافظ شهر مشهد اعدام شدند. در روز 12مرداد نيز يك زنداني در ملاءعام در اقليد فارس اعدام شد.

در روز 19مرداد يك زن زنداني به نام فاطمه حدادي، 39ساله، مادر يك دختر 8ساله در زندان گوهردشت به دار آويخته شد. پيش از او پريدخت مولايي فر 43ساله داراي يك فرزند در روز 7مرداد پس از انتقال از سالن مشاوره زندان قرچک ورامین در زندان قزل حصار به دار آويخته شده بود.

اعدام سه زنداني، در روز 21مرداد (12اوت) در زندان گوهردشت كرج؛ اعدام يك زنداني20ساله كرد در زندان مركزي سنندج و به دار آويختن يك زنداني 27ساله به نام حسين بزرگ نژاد در زندان مركزي اصفهان در روز 19مرداد، به دار آويختن هفت زنداني در زندانهاي رفسنجان و يزد در روز در روز 13مرداد(4 اوت)، اعدام منصور يوسفي زنداني كرد در زندان اروميه در روز 12مرداد، و اعدام 3زنداني در زندان مركزي رشت در روز 10مرداد، و اعدم جمعي 10زنداني در روز 6مرداد در زندان مركزي قم از جمله جنايتهايي است كه اخبار آنها در روزهاي اخير با عبور از ديوار اختناق و سانسور رژيم آخوندي منتشر شده است.

در همين فاصله مجازات وحشيانه قطع دست و پاي دو زنداني در زندان مركزي مشهد به اجرا در آمد(رسانه هاي حكومتي 12مرداد).

سازمان عفو بين الملل طي بيانيه يي در اول مرداد(23ژوييه) ضمن اشاره به آمار تكاندهنده 700اعدام در شش ماه اول سال ميلادي گفت: «افزایش سرسام‌آور اعدام در ایران در نیمه اول سال جاری میلادی، تصویر تیره و تاری از دستگاه قضایی ایران به دست می‌دهد که ماشین اعدام آن آدمکشی را در مقیاس انبوه به اجرا گذاشته است».

فاشيسم مذهبي حاكم بر ايران كه مردم بر آن نام «پدرخوانده داعش» نهاده اند، در مواجهه با افزايش نارضايتي ها و انزجار عمومي به طور مستمر بر ابعاد اعدام و شكنجه و سركوب مي افزايد.