از صفحه شعله پاكروان

چرا به تماشاي مرگي كه حكم داده بودي ننشستي و گريختي؟

پونه _ ر : 

<meta http-equiv=”refresh” content=”0; URL=/mohammad.eghbal.967?_fb_noscript=1″ />

اهرم را میکشند و پای در فرار دارند، آیا این همون لحظه‌‌ای نبود که سالها انتظارش را داشتی؟ چرا فرار؟ چرا تماشا نکردی مرگی را که حکم دادی؟ چرا رقص مرگ را به تماشا ننشستی؟ چرا لذت نبردی از لحظه‌های مرگ و قصاص؟ از چه ترسیدی؟ از این که می‌دانستی آن مرگ ریحانه نیست؛ بلکه مرگ شرافت تو هست؛مرگ انسانیت تو؛ چرا فرار؟ از چه فرار کردی؟ از درونت؟ از این که می‌دانستی که نسترنی را به دار میکشی؟ آیا فکر نکردی حتا اگر نسترن رو از شاخه جدا کنند، بوی دل‌ انگیز آن در فضای باغ روح افش…انی می‌کند؟ تو گلی‌ را بر زیر کتاب بی‌ عدالتی پنهان کردی، غافل از این که سال‌های سال هم که بگذرد بوی دل‌ نواز نسترن افشا می‌کند واژه به واژه آن کتاب را.تو عشق را در پستوی خانه نهان کردی، غافل از این که این عشق سینه به سینه قصه لالایی کودکانمان خواهد شد.از چه ترسیدی؟ از عطر ریحانه؟ اه که بر یاد نداشتم که تو به عرض زندگیت تعفن مرداب را استشمام کردی؟ عطر ریحانه بر وجود تو چنگ میزد؛ عطر ریحانه یاد آور تجاوز پدر بود، عطر ریحانه آبروی بر با د رفته تو را پرچمی‌ بٔر سر منارهها میکرد. اه که بر یاد نداشتم که با کلاغ از گًل سرخ سخن نمیگویند، اه که بر یاد نداشتم که تو مترسکی بودی بر سر مزرعه خشگیده نامردمان. اه که بٔر یاد نداشتم فریاد بٔر گوش کری میزنم،اه که بٔر یاد نداشتم که آلف بای عشق نیاموخته ای‌، از چه ترسیدی از عطر ریحانه؟ آن عطر را از همان شب اعدام بانوان ایرانی‌ بٔر تن‌ کردند. ما همه بوی ریحانه میدهیم اهرم اعدام ما را هم بکش، دخترانمان بوی ریحانه میدهند، دخترانی را که در بطن خود پرورش میدهیم. سر از تعفن خود لحظه‌‌ای بیرون بکش. و استشمام کن که این با ر عطر ریحانها ‌ست که تو را بٔر دار می‌کشد…..ما همه بوی ریحانه میدهیم….دخترانمان بوی ریحانه میدهند، و دخترانشان بوی ریحانه…………………

P.R