شهريور ۱۳۵۷ – شهريور ۱۳۹۶ (۳۹ سال)
چندى پيش ديدارى دست داد با برخى از خبرنگاران فرانسوى كه در دوران انقلاب با هم بوديم
ميشل، عكاسى كه از لحظات شروع اولين تظاهرات همراهم بود هم آمده بود.
بامداد ۱۷ شهريور ۵۷ (جمعه سياه) من و برادرم عارف (كه در ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ شهيد شد) همراه با ميشل و سه خبرنگار خانم ديگر فرانسوى به ميدان ژاله رفتيم. تنها عكسهايى كه از روز گرفته شده با دوربين اوست كه البته رژيم يكى دو تايش را به اسم عكاسان خودش دزديده و وى هم شكايتى طرح كرده و برنده شده است.
ميشل همان چند هفته قبل قول داد كه بعد از برگشتن از تعطيلات، عكسهايى از من و عارف و خبرنگاران در آن روزها را برايم بفرستد كه امروز فرستاد. انبوه عكسهايى كه هرگز نديده بودم.
در تصوير بالايى كه در تظاهرات مشهور عيد فطر سال ۱۳۵۷ (دوشنبه ۱۳ شهريور) اولين تظاهرات بزرگ تهران، كمى پايين تر از حسينيه ارشاد در جاده قديم شميران، گرفته شده، من همراه با خانم كلر برى ير خبرنگار ليبراسيون (و اكنون نويسنده يى صاحب نام) و همسرش پى ير بلانشه خبرنگار نوول ابزرواتور ديده مى شويم. پى ير بلانشه بعدا در جنگ يوگسلاوى كشته شد. آن روزها خبرنگاران زن براى اين كه خيلى مشخص نباشند چادر به سر مى كردند. عكس كوچك بدون چادر كلر را هم گذاشته ام
تصوير پايينى من و كلر همان چند هفته قبل.
شرح رويدادها از روى كار آمدن كارتر تا سرنگونى رژيم سلطنتى، يكى از مجلدهاى كتاب خاطراتم ”ياد” است، كه اگر عمري باقي بود همراه با عكسهايى كه دريافت كرده ام (از جمله عكسهاى عارف) منتشر خواهم كرد.